Gisteren was het zover, op 21 augustus 2020 is Oscar James naar zijn nieuwe huisje gegaan. Het zal voor hem niet een hele grote schok zijn: hij gaat naar Brechje en Bart in Borne. Die kent hij natuurlijk al heel goed. Hij heeft er zelfs een nieuw vriendinnetje bijgekregen: Fiene Lily. Op dit moment gaat het erg goed. Oscar en Fiene moeten wel aan elkaar wennen: af en toe is er wat gegrom en geblaas. Maargoed, dit is logisch natuurlijk. Fiene Lily komt van Cattery van Duinkerken en is het enige poesje dat geboren is. Dit vinden wij heel bijzonder, omdat Oscar ook alleen was. Fiene is een schatje en begint meteen te spinnen als ze je ziet. Ze zijn allebei hartstikke blij en voelen zich op hun gemak. Met een grote klimpaal, een krabmuur, plankjes aan de muur en een overvloed aan speelgoed zijn die twee helemaal verwend! Zo: nu eerst maar eens rustig aan en wennen aan hun gouden mandje. X

Met onze sole survivor gaat het heel goed gelukkig. Zoals jullie in de vorige blog konden lezen, werden afgelopen week de katjes één voor één minder. Van de vijf overlevenden gingen twee lilac en één grijs katertje dood. Op een gegeven moment waren er nog twee over: de grijze kater die als eerste werd geboren, en een lilac kater die erg goed groeide. We hadden goede hoop! De grijze was stabiel en de lilac groeide zo snel, daarmee kon niks misgaan. Ook maakten ze genoeg geluid: miauwen konden ze als de beste! ..Totdat het op een gegeven moment misging. Op woensdagavond 3 juni werd het lilac katertje steeds minder beweeglijk, hij werd steeds slapper en hij miauwde niet echt meer. Misse boel, dachten we meteen. We zijn met spoed naar het dierenziekenhuis in Oldenzaal gereden. Om 22:00 uur waren we daar. De dierenarts zei meteen dat het er niet goed uitzag.. De twee kittens kregen een antibioticaspuitje tegen een eventuele longontsteking, wat morfine tegen de (vermoedelijke) buikpijn en water met druivensuiker. De dierenarts veronderstelde dat ze zouden overleven als ze na 48 uur nog in leven zouden zijn. Toen we thuiskwamen werd het met het lilac katertje niet beter. Hij ademde steeds moeizamer. Bij de nachtvoeding zagen we dat hij was overleden. Hierbij een foto van het dappere kereltje en van de broertjes samen.

Zo, daar zijn ze dan! Er is heel wat gebeurd de afgelopen week. De bevalling was problematisch en heeft in totaal 12 uur geduurd. Ook de dagen erna waren zwaar. Donderdag 28 mei, 's ochtends vroeg, was het zover. De eerste kitten werd geboren om 7:45, een prachtig blauw katertje. Al gauw volgde nummer twee, een lilac katertje. Polly begon ze meteen te likken, dit was erg mooi om te zien! De eerste kitten ging al vrij snel aan de tepel liggen, maar nummer twee had hier meer moeite mee. Kitten nummer 3 werd geboren met een open buikje, ontzettend sneu. Hij overleefde het niet. Nummer 4, een poesje, werd dood geboren. Hierna stopte Polly met persen en viel ze even in slaap. De bevalling kwam niet meer goed op gang en we moesten met spoed naar de dierenarts, want wat bleek; er zaten nog minstens 3 kittens in haar buik. We besloten dat een spoedkeizersnede uitgevoerd moest worden. Vol spanning zaten we thuis. Dit was niet hoe wij het ons hadden voorgesteld. Goed nieuws: er zaten nog 4 kittens in de buik. Na lang reanimeren bleken ze allemaal te leven. De dierenarts liet ons zien hoe we de kittens moesten voeren, zowel met een flesje als met een sonde. Dit was best spannend, maar het lukt erg goed! Ook zei ze dat we niet te veel hoop moesten vestigen op deze diertjes. Er was een kans dat ze allemaal zouden blijven leven, maar de kans dat ze het niet zouden overleven was net zo groot. Wij hebben alles op alles gezet de afgelopen week om de kittens alles te geven wat ze nodig hebben. Helaas heeft het niet bij alle kittens mogen baten. Er is op dit moment nog 1 katertje over. De eerstgeborene, de blauwe streber! En hij is gezond en doet het goed! De dierenarts denkt dat de kittens zijn overleden aan het 'fading-kittensyndroom'. Het is niet echt een ziekte, maar eerder een verzameling van symptomen. Na een paar dagen worden de kittens zwakker en zwakker en komen uiteindelijk te overlijden. Vaak wordt het 'fading-kittensyndroom' veroorzaakt doordat de bloedgroep van de dekkater en de poes niet matchen. Als dat het geval is, krijgen de kittens antilichamen van het moederdier binnen, die de rode bloedcellen van de kittens gaan afbreken. Het is tot op zekere hoogte te vergelijken met de ‘rhesusbaby’ bij de mens, waarbij er ook een afweer bestaat van de antilichamen van de moeder voor de rode bloedcellen van het kind. De problemen ontstaan bij moederpoezen met een bloedgroep van type B, waarbij de katers en de aangetaste kittens type A hebben (niet aangetaste kittens kunnen zowel bloedgroep A als B hebben). Dit was bij ons het niet geval. Zowel de dekkater als onze Polly heeft bloedgroep B. Het is dus onverklaarbaar waarom de lieve katjes het niet hebben gered. We zijn afgelopen week druk geweest om alle vijf de kittens dag en nacht te voeren. Dit moet 7 keer op een dag. We doen het met alle liefde. Mama & papa en ik & Bart hebben om de nacht een 'nachtdienst'. Het katertje dat er nog is, krijgt op dit moment in ieder geval alle aandacht. Wat ook mooi is om te zien, is dat Polly haar moedergevoelens blijven groeien. In het begin vond ze het lastig, ze wist niet zo goed wat ze met de kittens aan moest en ze vond het eng als ze miauwden. Dit was erg sneu om te zien. Wij denken dat het te maken kan hebben met de keizersnede, maar dit kunnen we niet met zekerheid zeggen. Gelukkig gaat het steeds beter. Nu er nog een over is, vindt ze het minder spannend. Zo, nu is het alweer voedertijd, haha. Binnenkort volgt de volgende update. Op de foto's zie je hoe de dierenarts ons leert sondevoeding te geven, voeding uit een flesje, én hoe het er bij ons thuis aan toe gaat. Tot snel! X

Spannend hoor! De laatste week van de zwangerschap is ingegaan. Als het goed is, worden de jonge katjes komende donderdag, 28 mei, geboren. Ondertussen is Polly rond en dik en slaapt ze veel. Ze eet en drinkt goed en ziet er goed uit. Voor de bevalling hebben we een grote doos klaarstaan, met een lekker zacht dekentje erin en met een luikje waardoor ze naar binnen kan. We oefenen iedere dag met haar dat ze in de doos gaat slapen. Maar daar heeft ze helemaal geen zin in! Ze heeft heel andere favoriete plekjes hier in huis: er staat een ronde mand onder de bank, waar ze heel graag in ligt. In de keuken staat een open kastje met meerdere plateaus, waar ze heerlijk beschut achter de handdoeken gaat liggen. Ze ligt heel graag op een kussentje in een van de kuipstoelen en ze vindt het geweldig om te slapen in de speeltunnel. Als het aan haar ligt, kiest ze volgens mij liever een van die plekjes om de kittens te krijgen, dan voor de doos. We hebben zelfs al kattenspray gekocht en in de doos gespoten om haar te lokken. Het helpt allemaal niks. Ik droomde er al van: Polly lag in de wasmachine, op het droge wasgoed dat al in de machine lag, heerlijk beschut, lekker zacht en donker. Een ideaal plekje om moederpoes te worden ;)

Oh my god! De eerste schopjes, we hebben ze gevoeld! Polly is nu 54 dagen op weg en de kittens zijn volop in beweging. Wat bijzonder. We zijn druk bezig om onze serre kitten-proof te maken! De bevalling-doos staat klaar en Polly begint langzaam te wennen aan de plek waar zij straks gaat bevallen. In de doos ligt een fleece-deken. Daarbovenop leggen we 'indoor training pads' van de Action. Deze absorberen veel vocht en zijn daarom ideaal voor de bevalling. Zie de foto's. Over 10 dagen is het zover. Wij kunnen niet wachten.

Mijn liefde voor de Britse Korthaar begon toen mijn vioollerares twee prachtige Britse Kortharen in huis nam: een grijze en een witte, Buddha en Plum. Ik was op slag verliefd en wist: als ik ooit katten wil, dan zijn het deze. Nu kwam het tweede obstakel: mijn ouders overtuigen . Ik wist dat mijn moeder wel van katten hield, aangezien ze zelf vroeger ook katten had, maar mijn vader is meer een hondenmens. Toen ik en mijn broertje uit huis gingen, merkte ik dat mijn moeder steeds meer toegaf dat 'het toch wel heel leuk zou zijn', een katje. Ik wilde het strategisch aanpakken en ging online op zoek naar redenen waarom Britse Korthaar 'het ideale' ras is . Toch kon ik vrij weinig vinden. Dus ik dacht: ik ga een blog schrijven zodat jij je partner, je ouder of jezelf kunt overtuigen een Britse Korthaar te nemen. • Karakter • • Vriendelijk • Evenwichtig • Rustig • Trouw Britse Kortharen worden op elke site omschreven als de ideale huiskat . Nou, dit is ook zo, haha. Ze zijn evenwichtig en rustig. Ze zijn trouw, vriendelijk en houden van aandacht. Natuurlijk zijn de katten speels en houden ervan als je de tijd neemt om met ze te spelen. Toch kunnen ze zichzelf ook goed vermaken. De katten zijn allemansvrienden en kunnen goed overweg met andere katten, dieren of kinderen. Het leuke aan deze katten is dat ze een geheel eigen karakter hebben. Zo weet je precies wat ze nodig hebben. Als Castor begint te mauwen dan weet je dat hij met je wil spelen, maar als Polly begint te mauwen dan wil ze dat je haar aait. Castor is een luide spinner als hij aandacht krijgt en gaat bij je in de buurt liggen. Polly is meer op zichzelf gesteld en komt naar je toe voor aandacht. Wij hebben er persoonlijk voor gekozen om twee Britse Kortharen te nemen. Wij werken veel en zijn overdag niet thuis. Zo hebben ze elkaar als gezelschap voor overdag. Dit gaat ontzettend goed! Het ras is namelijk ook een onafhankelijk ras. De katten kunnen zichzelf goed vermaken. Als ze aandacht willen dan komen ze zelf wel naar je toe. Ze zullen het niet altijd op prijs stellen dat je ze oppakt. Toch is de kat altijd graag bij je in de buurt en zal bij je in de buurt komen liggen of zelf aangeven dat hij op je schoot wil liggen. De katten moeten genoeg speelruimte hebben, helemaal als ze niet buiten komen. Ondanks hun rustige karakter blijven ze van nature toch jagers. Voldoende speeltjes en krab- en klimpalen zijn daarom essentieel. • Uiterlijk • Alleen al om de snoezige kop van de Britse Korthaar wil je er één hebben. Het is net een klein beertje, met het ronde hoofdje en de dikke vacht. Hij ziet er een beetje mollig uit en heeft een mooie bouw. De vacht kan in veel verschillende kleuren voorkomen. Zo heb je blauw, lilac en wit. Maar ook verschillende structuren zoals Tabby (gevlekt/gestreept) en Tortie (als een schildpad, met drie kleuren). Fun fact: er zijn meer dan 300 verschillende kleurencombinaties! • Verzorging • De Britse Korthaar heeft een mooie en gemakkelijke vacht, die je af en toe moet borstelen, in het rui-seizoen iets vaker dan normaal. Wij borstelen de katten eens in de twee weken. Ook moet de kat inentingen hebben en moet je in de gaten houden of hij vlooien heeft (hij krabt zichzelf iets meer dan normaal dan).

Toen ik vroeger op kamers woonde, had ik ook een kat: een mooie lapjeskat. Je kent de kleuren vast wel: rood, zwart en wit. Een ontzettend lief beest ook. Ik woonde in een statig herenhuis op de bovenste verdieping in een soort torenkamer. Best bijzonder. Op een gegeven moment vroeg ik me af waar de kat was, want ik had haar al een tijdje niet gespot. Op een gegeven moment zie ik dat de deur van een inbouwkast op een kier staat en ik hoor luid gespin onder uit die kast komen. De poes! En ik weet het direct: ze heeft jonkies! Het gespin herinnert me aan vroeger, aan thuis, toen onze kat jongen kreeg in de handwerkmand. Ik ga op mijn knieën voor de kast zitten en tast diep in de kast, voel de moederpoes en een stuk of wat jonge poesjes. Wat een sensatie.. ik had helemaal niet in de gaten gehad dat ze zwanger was... wat spannend! Ik heb toen een grote doos opgescharreld, daar zachte handdoeken in gedaan en er vervolgens de poes met haar kroost in gelegd. Toen de poes in de doos lag, werd er nog een jong katje geboren, een zwart katertje, dat ik gehouden heb. In totaal waren er vijf katjes en het ging hartstikke goed daar, met zijn allen op die zolderetage. Ze waren heel snel zindelijk, groeiden goed en speelden naar hartenlust met elkaar. Gelukkig heb ik toen heel gauw voor de vier katjes een nieuw thuis gevonden. En nu is onze Polly zwanger. Zij zal niet onder in een kast haar jongen ter wereld brengen. Voor haar hebben we al een grote doos klaarstaan, waarin ze al regelmatig ligt te wennen aan haar nestje. Nog even geduld hebben..

Op zondag 22 maart gingen wij met Polly het land in om haar te laten dekken door Patout van Black Lake. Een uur in de auto, dat vond madame niks. Even een sanitaire pauze in haar box, het kan allemaal.